سایه‌های سکوت / چرا برخی مدیران از آینهٔ انتقاد می‌گریزند؟

شوشان - عبدالحمید گل‌افشان :  
انتقاد سازنده، نسیم جان‌بخشی است که طوفان‌های خطا را پیش از ویرانی نشان می‌دهد.اما دریغ که برخی مدیران، این آینهٔ صیقلی را در پستوهای غرور پنهان می‌کنند.

چرا گوش‌های قدرت، گاهی به صدای اصلاح ناشنوا می‌شود؟ 
این گزارش، واکاوی این راز تلخ و راه‌های روشن‌سازی این مسیر است.  

دلایل فرار از انتقاد:  

ترس از کاهش اقتدار : 
برخی مدیران فکر می کنندپذیرش انتقاد یعنی ضعف،درحالی که نقدسازنده راهی برای بهبود کارهاست، نه تهدیدی برای شخصیت آن ها. 

 ضعف در مدیریت:  
گاه مدیرانی بر مسند می‌نشینند که نه به قابلیت، که به واسطه‌گری  به جایگاه مدیریت رسیده‌اند. طبیعی است چنین افرادی ازهرسوال وتحلیلی بترسند.

غرور بی جا :
مدیرانی که سال ها فقط تعریف و تمجید شنیده اند،گوش هایشان به حرف های درست بسته شده است.

ترس از افشاگری:  
اگرپشت درهای بسته، انبوهی از تصمیم‌ های نادرست ،کم کاری هاواشتباهات زیادی پنهان باشد،طبیعی است که مدیرازهرنقدی هراس داشته باشند.  

راهکارهای طلایی:  

انتقاد را به پیشنهاد تبدیل کنید:
پیش از گفتن "این روش اشتباه است"، بگویید "اگر این تغییر را بدهیم، نتیجهٔ شگفت‌انگیز خواهد شد." مانند پزشکی که پیش از تجویز دارو، به بیمار امید می‌دهد.  

تبدیل تهدید به فرصت :  
یادآوری کنیم که سازمان‌های پیشرو، نقدپذیری را در ارزش‌های خود ثبت کرده‌اند. شرکت‌هایی مانند "الف" و "ب" با این فرهنگ به موفقیت‌های چشمگیر رسیده‌اند.  

 از سیستم های نظارتی کمک بگیرید :  
در بسیاری از سازمان ها،جلسات بررسی عملکردیاصندوق پیشنهادات وجود دارد که  می توان ازآن ها استفاده کرد.  

نقش خبرنگاران در نقد سازنده 
خبرنگاران با گزارش‌های دقیق و منصفانه می توانندبه اصلاح امور کمک کنند.
در آستانهٔ بزرگداشت روز خبرنگار، یادآوری این نکته ضروری است که رسانه ها می توانند بانقددرست ،مسیر پیشرفت راهموار سازند.
  
به اعتقاد نگارنده مدیر منتقد‌گریز، مانند باغبانی است که از دیدن علف‌های هرز چشم می‌پوشد و سپس ازخشکیدن گل‌ها شگفت‌زده می‌شود. 
اما آن‌که آغوش به روی نقد می‌گشاید، گویی به سازمان خود بال‌های پرواز بخشیده است. 
پس بیاییم ازانتقاد نترسیم چون تنها باشنیدن حرف های درست می توانیم بهترشویم.